همیشه
پر از مهربانی میمانم
حتی اگر هیچکس
قدر مهربانیم را نداند
این ذات و سرشت من است
من خدایی دارم
که به جای همه برایم جبران میکند

 

 

چـه بخواهم ز “خدا” ؟  بهتر از اینکـه خودش
پنجرہ ی باز اتاقت باشد،عشق،محتاج
نگاهت باشد، خلق، لبریز دعایت باشد و
دلت تا بـه ابد وصل خدایی باشد، که
“همین نزدیکیست”

 

 

بهت نمیگم دلمی چون پر از غمه،
نمیگم گلمی چون عمرش کمه،
نمیگم چشامی چون واسه تو کمـه

پس بهت میگم خودتی چون بهتر از
تو کسی نیست…

 

 

به آدمهایی که از  خوشحالی شما شاد
میشوند و از ناراحتی شما غمگین توجه خاص داشته باشید

انها کسانی اند که سزاوار جایگاهی ویژه در قلب شما هستند

 

 

قلمت را بردار ….
بنویس از همه ی خوبی ها …..
زندگی ..
عشق ..
امید …
و هر آن چه بر روی زمین زیباست …..
گل مریم ….
گل رز …
روی کاغذ بنویس :
زندگی با همه تلخی هایش زیباست

 

 

صبحگاهی به لبت فرصت لبخند بده
دو سه خط شعربخوان کم به خودت پندبده
موی خودشانه سپس ادکلن گرم بزن
لقمه ی عشق بگیر از لب خود قند بده

 

 

” آرامش”
سهم کسانی است،
که “بی منت”می بخشند…
“بی کینه”می خندند…
و در نهایت
با “سخاوت”
محبتشان را اکرام می کنند.

 

 

به فرزندان خود نیاموزید پولدار بشود
بیاموزید شاد باشد
تا زمانی که بزرگ شد “ارزش” چیزها را بداند
نــــــــــه
“قیمت”آنها را

 

 

 هرگز بکسی حسادت نکن بخاطر نعمتی که خدا به او داده،

زیرا تو نمی دانی خداوند چه چیزی را از او گرفته است.

 

 

نمکدان را که پر میکنی توجهی به ریختن نمکها نداری. اما زعفران را که میسابی به دانه دانه اش توجه میکنی. حال آنکه بدون نمک هیچ غذایی خوشمزه نیست. ولی بدون زعفران ماهها و سالها می توان آشپزی کرد و غذا خورد. مراقب نمکهای زندگیتان باشید، ساده و بی ریا و همیشه دم دست، که اگر نباشند وای بر سفره زندگی.

 

 

اغلب مردم با چنان عجله و شتابی به سوی داشتن یک زندگی خوب حرکت می کنند،

که از کنار آن رد می شوند.

 

 

ما انسانها مثل مداد رنگی هستیم، شاید رنگ مورد علاقۀ یکدیگر نباشیم، اما روزی برای کامل کردن نقاشیهایمان دنبال هم خواهیم گشت، بشرطی که همدیگر را تا حد نابودی نتراشیم

 

 

در سراسر جادۀ زندگی تابلوی توقف ممنوع است و در انتهای زندگی، تابلوی دورزدن ممنوع. پس طوری زندگی کن که در آخر جاده متاسف نباشی

 

 

خودت را ببخش
برای تمام راه های نرفته
برای تمام بیراهه های رفته
…ببخش
بگذار احساست قدری هوایی بخورد
گاهی بدترین اتفاق ها
هدیه زمانه و روزگارند
…تنها کافیست خودمان باشیم
…که خودرا برای تمامی این بیراهه رفتن ها ببخشیم
وبه خودمان بیاییم
تا خدا تمامی درهایی که به خیال باطلمان بسته را به رویمان باز کند.