همیشه
پر از مهربانی میمانم
حتی اگر هیچکس
قدر مهربانیم را نداند
این ذات و سرشت من است
من خدایی دارم
که به جای همه برایم جبران میکند
چـه بخواهم ز “خدا” ؟ بهتر از اینکـه خودش
پنجرہ ی باز اتاقت باشد،عشق،محتاج
نگاهت باشد، خلق، لبریز دعایت باشد و
دلت تا بـه ابد وصل خدایی باشد، که
“همین نزدیکیست”
بهت نمیگم دلمی چون پر از غمه،
نمیگم گلمی چون عمرش کمه،
نمیگم چشامی چون واسه تو کمـه