تحقیقات اندکی در حمایت از چند نظریهای که در ارتباط با چرایی خمیازه کشیدن وجود دارند، انجام شده است. اول اینکه، فقط وقتهایی که خسته هستیم نیست که خمیازه میکشیم. همچنین احتمالاً نشانگر کمبود اکسیژن هم نیست، هر چند که این نظریه خیلی پرت هم نیست. این نظریه احتمالاً ناشی از این واقعیت است که کم عمق نفس کشیدن در کل مشکلزا است.
نرمههای پایینی ششها معمولاً زمانی که در وضعیت استراحت هستیم، به کار نمیافتند. تا زمانی که ورزش کنیم و بیشتر از ظرفیت ششهایمان استفاده کنیم. این نفسهای عمیق سبب سلامت ششها میشود. بعضاً بیمارانی که تحت جراحی قرار میگیرند، عملکرد شش را به دلیل ابتلای به ذات الریۀ ناشی از تنفس کم عمق، از دست میدهند. خمیازه میتواند مثل یک واکنش طبیعی نسبت به عمیق نفس نکشیدن عمل میکند. هر چند این نظریه ظاهراً درست است، اما دلایل کمی وجود دارد که اثبات کنند، دلیل اصلی خمیازه همین است.
از سوی دیگر، به نظر میرسد که خمیازه با سر رفتن حوصله نسبت مستقیم دارد. یک تحقیق کوچک در سال ۱۹۸۶، بر روی جمعی از دانشجویان کالج نشان داد که وقتی این افراد الگوهای رنگی را مشاهده میکردند بیشتر خمیازه میکشیدند تا وقتی که موزیک ویدیوی راک تماشا میکردند.
تازهترین پژوهش در رابطه با خمیازه، دلیل آن را خنک کردن مغز میداند. خمیازه با دهان باز باعث میشود تا دیوارههای سینوسی “منبسط و منقبض” شوند و با پمپ کردن هوا به مغز، آن را خنک کند. این مطالعه نشان داد که افراد در زمستان بیشتر خمیازه میکشند، چرا که هوای بیرون مشخصاً خنکتر است، و در تابستان