سید بن طاووس می‌‏گوید: چون یزید بن معاویه نامه عبیدالله را دریافت کرد و بر مضمون آن اطلاع یافت، پاسخ آن نامه را فرستاد و به عبیدالله بن زیاد فرمان داد که سر امام حسین علیه‏‌السلام و سرهای یاران آن حضرت را به همراه زنان و کودکان به شام بفرستد.

ابن زیاد محفر بن ثعلبه را خواند و آن سرهای پاک و اهل بیت آن حضرت را به او سپرد، و او

بیشتر

ما 15 راهبرد مهم سبک زندگی در زیارت عاشورا داریم که هر کدام از آن ها می تواند مبنای یک تحول باشد. اما عمیق ترین و اوج آن ها آن جاست که می فرماید: اللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيايَ مَحْيا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمَماتِي مَماتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ / توجه کنید که محیا با حیات فرق می کند. حیات یعنی زندگی اما محیا یعنی نوع زنگی، سبک زندگی. ممات با موت فرق می کند. ممات یعنی چگونه مردن، می خواهد بگوید من آن گونه زندگی کنم که محمد (ص) و آل محمد (ص) زندگی کردند و آن گونه بمیرم که محمد (ص) و آل محمد (ص)، آن ها چگونه زندگی این دنیایی را ترک کردند؟ عزت مندانه و با شهادت. آن ها مرگ ذلت مندانه نداشتند. یا مسموم شدند یا مقتول، یا ثارالله، این ما هستیم که سبک زندگی و

بیشتر

يكي از بزرگترين فجايع بشري در 10 محرم سال 61 هـ ق در سرزمين كربلا توسط امويان به وقوع پيوست هنوز نيم قرني از رحلت پيامبر اسلام سپري نشده بود كه فرزند دختر آن بزرگوار را امت خودش به دستور كسي كه جانشين ظاهري آن حضرت بود به شهادت رساندند و فجايع عظيم ديگري از جمله بريدن سر كشته‌ها و غارت اموال و به اسارت گرفتن اهل‌بيت ـ عليهم‌السلام ـ مبادرت ورزيدند.

وقايعي كه بعد از شهادت امام حسين ـ عليه‌السلام ـ از كربلا تا مدينه براي اهل‌بيت ـ عليهم‌السلام ـ اتفاق افتاد خيلي بيشتر از آنست كه بتوان آنها را در پاسخ يك سؤال و بطور مختصر بيان نمود. همچنين بيشتر وقايع را ثبت نكرده‌اند و يا اگر ثبت شده به تاريخ دقيق آن اشاره نشده و به طور مطلق به محل وقوع آن اشاره رفته. حال در پاسخ اين پرسشگر عزيز بطور خلاصه و فهرست‌وار به وقايع مهم كه بعد از شهادت امام حسين ـ عليه‌السلام ـ كه گويا

بیشتر

پیدایش سرزمین کربلا به دوران بابلی ها بازمی گردد. در آن زمان این سرزمین مجموعه ای از روستاها بوده است که برای بابلی ها تقدس خاصی داشته است و آنها مردگانشان را در این سرزمین دفن می کردند. نام “کربلا” در آن عصر، “کرب ایلا” بود که در زبان بابلی به معنی “خانه خدا” است.

یکی دیگر از نام های کربلا “کور بابل” بوده است و معنای آن به زبان عربی یعنی مجموعه ای از روستاهای بابلی. بسیاری از پژوهشگران معتقدند که کربلا به سان مادر بسیاری از روستاهایی بود که در حد فاصل شام و فرات قرار داشته اند و نیز مادر تمدن های بین النهرین بوده که مرکز عبادت در آن زمان نیز تلقی می شد. این سرزمین به دلیل موقعیت آب و هوایی و حاصلخیز بودن خاکش شاهد بسیاری از اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است که از جمله آنان می توان به کلدانی ها، تنوخیین و لخمیین و مناذره اشاره کرد.

نام های قدیمی

کربلا نام های متعددی در تاریخ داشته که از آن جمله می توان به “الطف” اشاره کرد که به معنی “لطیف ترین” است. این نام به این دلیل برای کربلا انتخاب شده که این سرزمین در

بیشتر

گیلان از دوران حکومت آل بویه از خاندان اصیل ایرانی و شیعی مذهب ساکن منطقه دیلمان ایران، اولین خاستگاه برپایی عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) در ایران است.

در سرزمین‌های اسلامی و به خصوص ایران اولین باری که عزاداری برای امام سوم شیعیان مرسوم شد در سالگشت حادثه عاشورا در زمان حکومت خاندان آل بویه بود، آل بویه از خاندان اصیل ایرانی و شیعی مذهب ساکن منطقه دیلمان ایران بودند که جد آنها ابوشجاعِ بویه پسر فنا خسرو دیلمی است و نسب آنها به بهرامگور ساسانی می‌رسد. تا پیش از آن عصر شیعه قدرت سیاسی را در دست نداشت و با به قدرت رسیدن آل بویه، شیعیان توانستند عزاداری علنی داشته باشد و معزالدوله دیلمی که پایه‌گذار آل بویۀ عراق، خوزستان و کرمان بود دستور داد در روز عاشورا همه بازارها تعطیل شود و مردم در بیرون از منازل عزاداری کنند.

از همین رو تاریخ نگاران معتقدند

بیشتر

در کربلا بر مزار حسین-علیه السلام- گذر کردم و اشک فراوانی از دیدگانم فروریخت.

در خصوص اولین مرثیه سرایان باید گفت که «نخستین مرثیه سرایان، اهل بیت آن حضرت بوده‌اند و حتی در همان روز عاشورا هنگام آخرین وداع سالار شهیدان، ابیاتی از آن بزرگوار نقل شده که خطاب به دخترش حضرت سکینه است و از جان‌گدازترین مراثی عاشورا به شمار می‌رود.»۱

ابیاتی از مرثیۀ مذکور را مرور می‌کنیم.

لاتحرَقی قَلبی بدَمعک حسرَتآ

مادامَ منّی الرّوحَ فی جثمانی

فَاذا قتلت فَأنت اولی

بالبکا یا خَیرَه النّسوان

سَیطول بَعدی یا سَکینَه فَاعلَمی

منکَ البکاء اذاالحمام دَهان…۲

«تا جان در بدن دارم، دلم را از اشک حسرت خویش مسوزان، ای بهترین زنان، هنگامی که

بیشتر

تطهیر جان و تهذیب نفس، حفظ مکتب اسلام، آموختن داستان‌های عدالت‌آموز و تعدیل امور و قوا، فراگیری آداب دوستی و برادری و نشر معارف اهل‌ بیت بین مردم از ثمرات عزاداری امام حسین علیه السلام است.

یکی از مصادیق بارز در تعظیم شعائر الهی، اقامه عزا در مصائب اهل‌ بیت به‌ویژه سید و سالار شهیدان حضرت حسین بین علی علیه السلام و اصحاب و یاران ایشان است.

اقامه مجلس عزا، ریشه در سنن انبیای عظام الهی و ائمه معصوم علیه السلام داشته و

بیشتر

نیمه شب تماشایی دخترت شده بابا

عاقبت گل نازت پرپرت شده بابا

پای من شده پرزآبله بابابابابابا

نیمه شب جاموندم زقافله بابابابابابا

عمه نشسته خونده نافله بابابابابابا

********

تونبودی ای باباصورتم شده نیلی

بسکه بین ره خوردم ازعدوی توسیلی

غم زده زقلبم جونه هابابابابابابا

مانده روی جسمم نشانه هابابابابابابا

من چه گویم ازتازیانه هابابابابابابا

********

تاابدمنم باباجان عمه مدیونت

بوسه می زنم امشب برلب پرازخونت

ای عزیزمن روی نیزه هابابابابابابا

دیده ام توراروی نیزه هابابابابابابا

حنجرت دهدبوی نیزه هابابابابابابا

*****************************

زخم زبون شنیدم – چه صحنه ها که دیدم

ادامه در ادامه نوشته

بیشتر

چرا محرم؟!

پیش از اسلام عرب، جنگ در این ماه را حرام می‌دانست و ترک مخاصمه می‌کرد؛ لذا از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد.(۱) و روز اول محرم را اول سال قمری قرار دادند.(۲) در توضیح این که چرا ماه‌های دیگر که جنگ در آنها حرام است، محرم نامیده نمی‌شود می‌توان گفت: چون ترک جنگ از این ماه شروع می‌شد به آن محرم گفتند. این ماه در مکتب تشیع یادآور نهضت حضرت سیدالشهدا و حماسه‌ جاودان کربلاست. این ماه، یادآور دلاورمردی‌های یاران با وفای اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، فداکاری‌های زینب کبری(سلام الله علیها)، حضرت سجاد(علیه السلام)، و همه‌ اسرای کاروان امام حسین(علیه السلام)، است. این ماه، یادآور خطبه‌ها و شعارهای آگاهی‌بخش سالار شهیدان، نطق آتشین حضرت زینب(سلام الله علیها) و خطابه‌ غرّای زین العابدین(علیه السلام)، است.

این ماه، یادآور استقامت حبیب بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.

آری این ماه، ماه پیروزی حق بر باطل است.

محرم از منظر ائمه(علیهم السلام)

شیعیان از امام رضا(علیه السلام)، چنین نقل شده است:

بیشتر