خوشبختی در یک کلام

اگر همیشه به این فکر کنید که جهان چگونه باید باشد و همیشه از خود قانونهای وضع کنید که دیگران چگونه رفتار کنند در این صورت هنگامی که دنیا از قانون های شما پیروی نکند عصبانی می شوید برای نمونه می گویید:

   دوستانم باید نیکی هایی که من در حقشان کرده ام تلافی کنند!

   دیگران باید قدر من را بدانند!

   همه چیز باید طبق برنامه پیش برود!

   همسرم باید تاریخ تولد من را به یاد داشته باشد!

این توقع ها اگرچه ممکن است منطقی به نظر برسند، ولی اغلب برآورده نمی شود! بنابر این اگر بر آنها پافشاری کنید خسته، فرسوده و نا امیدخواهید شد. یک راه بهتر وجود دارد، به جای آنکه بگوید هر چیز چگونه باید چگونه باشد خواسته های خود را درجه بندی کنید. به این ترتیب:

     شما ترجیح می دهید که دیگران مودبانه رفتار کنند، اما اگر رفتار بی ادبانه ای دیدید، روزتان را خراب نخواهید کرد.

   شما روز آفتابی را ترجیح می دهید اما اگر بارانی بود آن هم خوب است.

   برای خوشحال بودن، مجبوریم یا دنیا را تغییر دهیم یا فکر های خودمان را.

   بدیهی است تغییر دادن فکر هایمان راحت تر است.

در یک کلام

این اتفاق ها و پیشامدها نیستند که تعیین می کنند شما خوشحال باشید یا نه، بلکه این طرز فکر شما در مورد پیشامد ها است که چنین می کند.

«خوشبختی در یک کلام ، نوشته آندره متیوس»