پروفسور محمود سریع القلم استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی و نویسنده کتاب “ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﮕﯽ اﯾﺮان” سی ویژگی یک دوستی مطلوب را اینگونه بیان میکند:

۱- انتظارات خود را به حداقل برساند و اگر می تواند صفر کند.

۲- ضرورتاً هر آنچه را که متوجه می شود به زبان نیاورد.

۳- تا اجازه دوست را نداشته باشد، موردی از او

را با کسی در میان نگذارد.

۴- از موفقیت او به طور واقعی خرسند باشد.

۵- فقط “نشنود” بلکه به او گوش کند.

۶- در هیچ شرایطی، پشت سر او صحبت نکند.

۷- با او هم بخندد، هم گریه کند.

۸- مرتب از وجود او و ویژگی‌های مثبت او، قدردانی کند.

۹- اگر گله‌ای از او دارد، مدتها صبر کند تا شرایط مناسب حل و فصل آن فراهم آید.

۱۰- یادداشتی که بر روی هدیه می گذارد، از خود هدیه مهم تر است.

۱۱- تا می تواند احترام او را در جمع حفظ کند.

۱۲- بعضاً با خاموشی و سکوت، با او صحبت کند.

۱۳- از عذر می‌خواهم فراوان استفاده کند.

۱۴- اگر بدی دید، گذشت کند.

۱۵- اگر بدی‌ها ادامه پیدا کرد، آن شخص دیگر دوست نیست.

۱۶- تا می‌تواند زبان خود را کنترل کند: زخم زبان به سختی فراموش می‌شود.

۱۷- از سِرّ دوست مراقبت کند.

۱۸- در رفتار و واکنش، قابل پیش‌بینی باشد.

۱۹- پی‌آمد‌های احتمالی هر سخن و رفتاری را قبلاً مطالعه و محاسبه کند.

۲۰- به دوستی، درازمدت نگاه کند تا همیشه محبت و خویشتنداری کند.

۲۱- برای موفقیت او قدم بردارد.

۲۲- وقتی موردی روشن نیست، اول بپرسد بعد قضاوت کند.

۲۳- در اوج عصبانیت، الفاظ و ادبیات مؤدبانه استفاده کند.

۲۴- از ادب و تربیت دوست سوء استفاده نکند.

۲۵- اگر قراراست داستانی را بگوید، همه را بگوید، ۲۰ درصد آنرا مخفی نکند.

۲۶- تاریخ تولد او را بداند و حداقل یادداشتی ماندنی بفرستد.

۲۷- به خاطر پول بیشتر و موقعیت بهتر، به او خیانت نکند.

۲۸- برای گوشزد کردن موردی، اگر لازم باشد پنج سال صبر کند.

۲۹- هوش و تشخیص او را دستکم نگیرد.

۳۰- دوستی مانند کتاب است: سالها طول میکشد تا نوشته شود ولی در عرض چند ثانیه با یک کبریت می سوزد.